بازی دادن ... با ارقام!
کمی آشنایی با علمِ آمار کافی است تا بدانیم نتیجه در گروِ خواست و تصمیماتِ مسئولین و مجریانِ امر است؛ نادیدنی-ترین جزئیات میتوانند اثراتِ بزرگی به روی خروجی ها بگذارند، از تعریفِ معیارها، محدوده ها، انتخابِ جامعه ی آماری تا الگوریتم ها و... روی پراکندگی، میانگین، میانه، انحراف معیار و همه ی خروجی اثر دارند.
و امان از آدم های سوءِ استفاده-گر، آدم هایی که به خاطرِ منافعی ناچیز (هر چند بزرگ)، منافعِ ملّی را، منافعِ پایدار را ندید میگیرند، زیرِ پا میگذارند، افکارِ عمومی و توده ی مردم را بازی میدهد؛ حالا هر کسی در هر مقام و موقعیتی و لباسی که باشد؛ معیار حالِ فعلیِ افراد است.
بیایید ساده-لوح نباشیم! بیایید حافظه ی تاریخی داشته باشیم! بیایید با چشمِ باز، منافعِ ملی را، منفعتِ پایدار را بر همه چیز ترجیح دهیم!
خیلی دور نیست، زمانی مسئولینِ مربوطه ی آن زمان تشخیص دادند و معیارِ شاغل بودن را به 2 ساعت کار در هفته کاهش دادند، در نتیجه ظرفِ کوتاهترین زمانِ ممکن و بدونِ هیچ فعالیتِ حقیقی و واقعیِ مفیدی آمارها رشدِ خوبی را نشان دادند.
به فاصله ی زمانی کوتاهی بعد، شخصی در رسانه ی ملّی نموداری را رونمایی کرد به اسمِ فِلاکت! که وضع را خیلی بد نشان میداد؛ در حالی که آن نمودار به واسطه ی معیارهای نامربوطی به نظاماتِ ما و شاخصه هایی کم کاربرد و غیرِ قابلِ اعتماد ترسیم میگردد.
و الان هم چند وقتی است که دفترچه ی بیمه ی کارکنانِ بانکِ رفاهِ کارگران را به دفترچه ی سازمانِ تأمینِ اجتماعی تغییر داده اند؛ این یعنی، حداقل به مقدار 10،000 نفر به آمارِ شاغلین اضافه شد، نسبتِ بیکاران کمتر شد، (یا هر قرائتِ دیگری که به کارشان میآید)، در حالی که حقیقت و واقعیت چنین نیست؛ ضمنِ این که همین تعویضِ دفترچه ی بیمه به معنای تحمیلِ هزینه ی چاپ تا 70% خدماتِ درمانیِ آن 10،000 نفر بر سازمانِ عریض و طویلِ تأمینِ اجتماعی با وضعِ ناخوشآیندِ خودش است.
و از این دست (متأسفانه) کم نیست.
بیایید توده! بی حافظه!، بی بصیرت! و ساده-لوح! نباشیم!
