در ارتباط با ماجرای 17خرداد96

بسم الله الملیکٍ المقتدرٍ

آن چه که به هنگامه ی مشکل میبایست موردِ اهتمام قرار گیرد عبارت است از حلِ مشکل با حفظِ اتحاد و پرداختن به مسائلِ اصلیِ آن زمان؛ به همان صورتی که دیروز عده ای از مسئولین و مرتبطینِ امر عمل نمودند و مشکل را حل کردند.

تلاش برای ترقه دَر کردن در پهنه ی جمهوریِ اسلامیِ ایران خیلی زیاد صورت گرفته است و خواهد گرفت، و میبایست دلیلِ حقیقیِ شلاق هایی که بر پیکره ی جمهوریِ اسلامی سعی میکنند وارد نمایند موردِ توجه قرار بگیرد.

برای نمونه، داعش که در پهنه ی کره ی خاکی وسعتِ عملیاتی نشان داده و از آسیا تا اروپا و آمریکا وحشیگری کرده است، آرزو به دل بود تا آن همه پول، ظرفیت و توانی که در اختیار دارد و هزینه کرده است، بالاخره یکبار شکست نخورده و به دامِ تورِ امنیتیِ جمهوریِ اسلامی نیافتند.

در ارتباط با اقداماتِ تروریستیِ دیروز این چند گزاره اهمیتِ خاصی دارند:

ذلتِ داعش به مثابه ی نماینده ی دشمن در ماجرای دیروز: مهم برای عاملانِ دیروز صِرفِ سروصدا کردن و وارد آوردنِ ضربه بود.

کور عمل کردن: عدمِ شناختِ دقیقِ عاملان از ساختمانِ مجلسِ شورای اسلامی و سیستمِ حفاظتیِ مستقر در محوطه ی حرمِ امام خمینی (رحمة الله علیه) و مجلسِ شورای اسلامی دلیلی کافی برای عملیاتِ کور، تصدیقی برای موردِ پیش و نشانه ی ضریبِ بالای امنیت است.

اهمیتِ جمهوریِ اسلامیِ ایران: حجمِ بالای فعالیت و هزینه های صورت گرفته از سوی دشمنان برای وارد ساختنِ ضربه به جمهوریِ اسلامیِ ایران که باعثِ سنگین تر شدنِ فاکتورشان شده است.

 

         بعداً به مسائلِ بعد از حلِ مشکل خواهم پرداخت. لکن آن چه مهم است و می بایست در همین جا موردِ اشاره قرار گیرد توجه دادن به دستورِ آتش به اختیارِ جنابِ مُستطاب (حفظه الله) است.