رفیقِ دیرین و همکارِ هوشمند و صمیمی
بی تردید حجت الاسلامِ و المسلمین آقای حاج اکبر هاشمی رفسنجانی از سابقه-دار ترین افرادِ نهضتِ اسلامی و سطوحِ بالایِ جمهوریِ اسلامیِ ایران بودند. در طیِ تمامِ این دوران حرمتی که ایشان برای اهداف و ارزش هایِ انقلابِ اسلامی قائل بودند بیش و کم عیان مینمود و میتوان تلاشِ ایشان را (با وجودِ همه ی تفاوتِ سلیقه ها و نظریاتِ عملی و تلاشِ عده ای برای بهره-برداری از آن تفاوت ها و اختلافات) در رعایتِ پای-بندی-شان به اصولِ انقلابِ اسلامی شهادت داد.
مسماً فقدانِ ایشان برای نظام و شخصِ ره-بری و دیگر دوستانِ صدیق-شان سختتر از عده ای سیاست-بازِ منافقی است که ارتباطِ با ایشان و بیتِ ایشان را (همانندِ دیگر یارانِ انقلابِ اسلامی و بیت-شان) دستآویزی برای پیشبردِ منافع و مقاصدِ خود میکرده اند است. در چرایی گزاره ی پیشین، غیر از مراوداتِ شخصی و قلبی، مستنداتِ تاریخیِ بسیاری را میتوان بیان نمود که موضوعِ این مجال نیست؛ غیر از این نکته که ایشان همواره تلاش در تعدیل-کنندگیِ اصطکاکات و مخالفت های درونِ کشور و نَرم-کردنِ افرادِ بُریده و یا بازی-خورده را در اولویت های کاریِ خود داشتند.
خدا ایشان را مورد رحمت، مغفرت و عفوِ خود قرار دهد و به بازماندگانِ آن مرحوم صبر و آرامش عنایت فرماید.
