ماهِ رمضان عجین است با مناجات، با بیداریِ سحر، با عطوفتِ بیشتر، با مُروَّتِ بیشتر، با گذشتِ بیشتر، با سفره ی گرم از محبتِ افطار و سحر، رمضان عجین است با یادی بیشتر از خدا.
* * *
اکثرِ آدم ها تا زمستان عمیقاً دچارِ روزمَرِّگی شده اند؛ حتا اگر باران گرد و خاک از کوچه و خیابان، از درخت و دیوار گرفته باشد؛ اکثراً دچارِ رِخوت شده اند که بهار مژده ی تازگی، شادابی، سرزندگی و امید میدهد. رستخیزِ طبیعت به آدمی میآموزد که زندگی باید کرد.
* * *
رمضان بهارِ قرآن است و بهارِ قرآنی. در رمضان حضرتِ یار برای به آغوش کشیدنِ پروردگانِ خود اصرار میکند، در آغوش آمدگان را میفِشُرَد و عنایت میکند، به نیامدگان التفات میکند و در پایانِ این همراهی و دوره ی آموزشی گویی میفرماید: دیدی شدنی است؟! دیدی من برای تو هستم و میمانم؟! محکم، خوب، پر امید و انگیزه ادامه بده!