در ارتباط با ماجرای 17خرداد96

بسم الله الملیکٍ المقتدرٍ

آن چه که به هنگامه ی مشکل میبایست موردِ اهتمام قرار گیرد عبارت است از حلِ مشکل با حفظِ اتحاد و پرداختن به مسائلِ اصلیِ آن زمان؛ به همان صورتی که دیروز عده ای از مسئولین و مرتبطینِ امر عمل نمودند و مشکل را حل کردند.

تلاش برای ترقه دَر کردن در پهنه ی جمهوریِ اسلامیِ ایران خیلی زیاد صورت گرفته است و خواهد گرفت، و میبایست دلیلِ حقیقیِ شلاق هایی که بر پیکره ی جمهوریِ اسلامی سعی میکنند وارد نمایند موردِ توجه قرار بگیرد.

برای نمونه، داعش که در پهنه ی کره ی خاکی وسعتِ عملیاتی نشان داده و از آسیا تا اروپا و آمریکا وحشیگری کرده است، آرزو به دل بود تا آن همه پول، ظرفیت و توانی که در اختیار دارد و هزینه کرده است، بالاخره یکبار شکست نخورده و به دامِ تورِ امنیتیِ جمهوریِ اسلامی نیافتند.

در ارتباط با اقداماتِ تروریستیِ دیروز این چند گزاره اهمیتِ خاصی دارند:

ذلتِ داعش به مثابه ی نماینده ی دشمن در ماجرای دیروز: مهم برای عاملانِ دیروز صِرفِ سروصدا کردن و وارد آوردنِ ضربه بود.

کور عمل کردن: عدمِ شناختِ دقیقِ عاملان از ساختمانِ مجلسِ شورای اسلامی و سیستمِ حفاظتیِ مستقر در محوطه ی حرمِ امام خمینی (رحمة الله علیه) و مجلسِ شورای اسلامی دلیلی کافی برای عملیاتِ کور، تصدیقی برای موردِ پیش و نشانه ی ضریبِ بالای امنیت است.

اهمیتِ جمهوریِ اسلامیِ ایران: حجمِ بالای فعالیت و هزینه های صورت گرفته از سوی دشمنان برای وارد ساختنِ ضربه به جمهوریِ اسلامیِ ایران که باعثِ سنگین تر شدنِ فاکتورشان شده است.

 

         بعداً به مسائلِ بعد از حلِ مشکل خواهم پرداخت. لکن آن چه مهم است و می بایست در همین جا موردِ اشاره قرار گیرد توجه دادن به دستورِ آتش به اختیارِ جنابِ مُستطاب (حفظه الله) است.

نیازِ مهم!

"جمهوریِ اسلامیِ ایران" با مجاهدتِ مردم و برای اهدافِ والای انسانی جان در کالبدِ ایرانِ عزیز ریخت و ریشه دَوانده و قد کشیده است؛ و این راه مستدام و بسیط است چرا که اهدافِ والایِ انسانی همانا اندیشه ی حقیقت-بین و هدفِ آرمانی است که به آوردگاهِ واقعیت تاخته و با تغییرِ واقعیات، آرمان هایش را عملی میکند، نه این که در مقابلِ واقعیات کُرنش نماید و این است جان مایه ی انسان.

اما از مشکلاتِ بر سرِ راه چرخشِ افرادِ کاروان است، حال به هر دلیلی که باشد. و این انقلاب کم ندیده است بر خود افرادی این چنین.

از زمانی که ساختارِ سیاسی تغییر نمود (پستِ نخست وزیر حذف گردید) تا به امروز جمهوریِ اسلامیِ ایران 4 رئیسِ جمهور داشته است که متأسفانه هر چهار نفر مبتلا به چرخش گردیدند، هر یک از بُعدی.

از چهار رئیسِ جمهور، 3 نفر مُلَبّس به لباسِ پیغمبرِ اعظم (صل الله علیه و آله) بوده اند؛ یعنی علاوه بر نمایندگیِ جمهوریِ اسلامیِ ایران، نمایندگیِ قشرِ جلودارِ امت (روحانیتِ اسلام) را داشته اند و چرخششان پُر هزینه تر تمام شد.

صرفِ نمونه عرض کنم که یکی معتقد شد "زیرِ چرخِ توسعه گروهی لِه میشوند" (و این در مقامِ توجیهِ سیاست ها و اجرایشان گفته میشد) و دیگری بعد از سخنرانی-اش از دربِ کلیسا تا ماشین، با همه دست داد و دیگری حرفِ خلافِ واقع میزند و علاوه بر کارِ نُویل چَمبرلنی، خود را مبدل به نمادش ساخته است.

با توجه به چنین پیشینه ای و سپری شدنِ دهه ی سومِ انقلابِ اسلامی و تثبیتِ نظام، هم اکنون وقتِ آن رسیده است تا با نمایاندنِ چهره ی حقیقیِ آرمان ها و گفتمانمان، بازسازیِ چهره ی تخریب شده و عملِ انقلابی، کارآمدیِ انقلابمان را بیش از پیش و هر چه بیشتر به ظهور برسانیم.

در همین راستا، تصمیمِ جنابِ آقای دکتر محمدباقرِ قالیباف را، علاوه بر انقلابی بودن (در راستای منافعِ ملّی)، تصمیمی نکته-سنجانه، دقیق و هماهنگ با کلیه ی شعارهای ایشان میدانم و از ایشان سپاسگزاری و قدردانی مینمایم.

به امیدِ این که تک تکِ افرادِ دغدغه-مندِ انقلابمان (خواهانانِ منافعِ ملّی {منافعِ پایدار}، همچون عدالتِ اقتصادی و اجتماعی، صداقت، ظلم-ستیزی و...) یکدل، یکصدا و دست در دستِ هم برای اهدافمان تلاش کنیم و از تک رأی ها هم نگذریم. #بر_قرارمان_میمانیم!

انتظاراتِ دُرست داشته باشیم (2)

طرف کاره-ای است (حالا هر جا و هر سطحی، از کارگرِ شهرداری تا رئیسِ جمهور و رهبر)، برای هر نیمچه کاری انتظارِ پاداش و جیغ و دست و هورا دارد. یکی بیاد و به او و امثالش بفهماند که #کارِ_دُرست، یعنی به اندازه و به موقع؛ و اندازه اش شاملِ الان و آینده اش است و... . بله، تشویق و پاداش به جایَش و به اندازه اش لازم است. و انجامِ دُرستِ وظایف هم کارِ او (حالا هر کسی که باشد، کارگرِ ساده، کارمندِ ساده، دانشجو، خانه-دار، رئیسِ جمهورِ الان یا قبل یا قبلتر، یا شخصِ شخیصِ آقا سید علی خامنه ای (که خدا حفظش کند)). کارِ دُرست یعنی در چهارچوبِ وظایف و اختیاراتت کارهای روزانه را پیش ببری، در حد و جای خودت به ثبات و پیشروی و افزایشِ بهره-وریِ سیستم هم بپردازی، این ها همه با هم کارِ دُرست است، که باید دُرست انجامش داد.

پِی.نوشت: چه کسی انتظار دارد از ملت رأیِ اعتماد بگیرد برای خدمتِ به ملت در کِسوتِ ریاستِ جمهوری در جمهوریِ اسلامیِ ایران؟