انتظاراتِ نادُرست را بریزیم دور!
پیش پرده:
قدیم ها، به خصوص در فیلم های آسیای شرقی دیده میشد که به نوبت مبارزه میکنند، و شاید این برای خیلی ها سببِ ایجادِ انتظاراتِ نادُرست در این خصوص شد؛ از غیر و از دشمن انتظارِ جوانمردی داشتن!
کمی جلوتر:
شما پَرِ لباست گیر کند و رومیزی را بِکِشد، وسایل صبر نمیکنند تا اول رومیزی بیافتد و به نوبت و بدونِ اسائِه ی ادب روی زمین بیافتند! #هر_چیزی_قاعده_دارد و طبقِ قواعد پیش میرود.
جلوتر: (صبر کنید، باشد کمی بعد.)
مجموعه ها نیازمندِ سازمان هستند.
منظور از مجموعه، هر مجموعه ای است همچون: جمعی چرخ-دنده، خانواده، مدرسه، سَمَن (سازمانِ مردم نهاد)، شرکت، مجلس، پلیس، دولت، نظام، سازمانِ ملل و...
مجموعه ها هم به سانِ چیزهای دیگر قاعده-مندند و از قواعدِ مجموعه ها این است که برای پایداری باید سازمان-یافته باشند و طبقِ قاعده ای بالادستی، هر چه سازمان-یافته-گی پیشرفته تر، سازمان پایدارتر.
هر چیزی قاعده ای دارد
هر چیزی را قاعده است، چه بدانیم و چه ندانیم، چه بخواهیم و چه نخواهیم و...وجودِ قواعد منوطِ به دانستن، خواستن و یا حتا تمکین کردنِ ما نیست! این قواعد چرخِ سرسخت و سخت-گیرِ زندگی را میسازند.
همان طور که عرض شد هر چیزی قاعده دارد، از دَمِ دستی ترین و سطحِ پایین ترین امور تا بزرگترین، پیچیده ترین و سطحِ بالاترین امور؛ و خودِ قواعد نیز تابعِ قواعدِ بالادَستی. این نکته ی مهمی است.
