محمود احمدی نژاد-ی که به سالِ 1384 موردِ حمایتِ اکثریِ ملتِ ایران قرار گرفت، فردی ساده زیست، از بطنِ مردم، مخالفِ اشرافیت و تجمل-گرایی، مخالفِ انحصارطلبی، مخالفِ فساد و حلقه های قدرت-طلب، مخالفِ استکبار و استعمار و استثمار، مخالفِ فریبِ مردم، مخالفِ آقازادگی، معتقد به مبانیِ انقلابِ مردمِ ایران، معتقد به این که باید زیاد کار کرد و این کار کردن خدمت است، معتقد به این که هم باید کار کرد و هم اصلاح و هم مبارزه، معتقد به این که باید عملگرا بود و شعارها را عمل کرد و مواردِ دیگری که به حق موردِ خواستِ حقیقیِ مردم بوده است و راهگشا.
و محمود احمدی نژاد-ی که آن چنان، و در ناباوریِ سردمدارانِ آن اصطلاحاً جریانِ مرده، پیروزِ انتخاباتِ 1384 شده بود با مشکلات و نقایصی روبرو شد. چند نمونه را عرض میکنم. نمونه ای از نقایص، نقصِ ابتداییِ در تیمِ اجرایی بود. نمونه ای از مشکلاتی هم که با آن روبرو شد، آن بود که با مشکل-تراشیِ عده ای قدرت-طلبِ انحصار-طلب مواجه شد که میشود ریز به ریز اشاره کرد.
احمدی نژاد-ی که میگفت اسامیِ مفسدین را اعلام خواهد کرد، با پیام هایی تهدیدآمیز مبنی بر خروجِ سرمایه ی قدرت-طلبانِ انحصار-طلبِ زالو-صفت از بازارهایی خاص روبرو شد که آمار و تحلیل از بحرانِ در آن بازار در پِیِ اجرایی شدنِ تهدیدها خبر میداد؛ و چون قانون خلاءهایی دارد و کانون های قدرت-طلب از آشنایی-شان به قانون سوءِ استفاده میکنند و از طرفی هم اگر متوسل به زور شوند (سیستم های نظارتی و دلسوزان) و اقدام به توقیف کنند، همان کانون های قدرت و غُرزنندگان و دشمنانِ خارجی همزبان نظام را متهم به خشونت و عدمِ آزادی میکنند، قرار به شناسایی و تلاش برای خروجِ ابزارهای قدرت از دستِ کانون های قدرت و موازنه ی قدرت شد؛ که نتیجه ی اولیه ی آن عدمِ انتشارِ اسامیِ مفسدین بود.
اما آقای احمدی نژاد همان آقا نماند، و به همان سان حمایتِ مردمی هم از وی به همان سان نماند. به چرخشِ آقای احمدی نژاد قبلاً اشاره ای نموده ام و بحثِ الان نیست؛ بحثِ الان این است که از "احمدی نژاد" غولی ساختند و مترادفِ تورم قرار دادند، این ظلم است. زمانِ آقای احمدی نژاد تورم خیلی بالا رفت (بماند که مقایسه اش با تورمِ زمانِ آقای خاتمی و یا آقای هاشمی چه میشود) اما کار هم بود؛ ضمنِ این که این نکته خیلی مهم است، عمده ی مشکلاتی که دولتِ مستقر مُستَمسِکِ خود، رئیسِ دولتِ مستقر و یارِ کمکی-اش قرار میدهد، همان مشکلاتی است که تحتِ این عناوین بیان میشوند:
الف- مشکلاتی که پس از چرخشِ آقای احمدی نژاد و به سببِ همان ایرادها پدید آمده بود که مردمِ دلسوزِ منافعِ ملی منتقد و معترضش بوده اند.
ب- مشکلاتی که کانون های قدرت-طلبِ انحصار-طلب در جهتِ گرفتار کردنِ دلسوزان و امیدوارانِ به اجرایی کردنِ عدالتِ اجتماعی ایجاد مینموده اند.
و با همه ی مرقوماتِ فوق و بیش از این که ناگفته ماند، نکاتِ مثبتِ کلیدی-ای بود که ای کاش الان هم میبود، و مهمترینش آن بود که هیچ حلقه ی قدرت-طلب، انحصار-طلب و حتا انحرافی در سطحِ کلان شکل نگرفت؛ و چنین بود که هیچ معامله ی محرمانه ی بین المللی-ای صورت نپذیرفت، هیچ کس از سطوحِ بالا با دستِ خالی قمار نکرد، و به همین سبب مجبور نشد روی ناموسش قمار کند، نمایندگانِ رسمیِ جمهوریِ اسلامیِ ایران جلوی کسی زانو نزد، اظهارِ عجز نکرد و...
